4. اینم نداریم.

سلام بر زندگی کارمندی، مرگ آرزوها، چربی شکم و پهلو، گردن‌درد، اضافه‌کاری اجباری و حقوق سر ماه. 4. اینم نداریم....

سال‌ها پیش نوشته بودم که در یک دنیای موازی، وقتی به این سن برسم، بالرینی خواهم بود که یک روز به جای رفتن به کافه و نواختن پیانو، خودش را از صخره به پایین پرت می‌کند. پایان یک زندگی کامل و تر و تمیز. بالرین نشدم، پیانو یاد نگرفتم، از کافه رفتن خوشم نمی‌آید و گواهینامه ندارم که بتوانم تا صخره‌های پنهان اطراف این شهر بروم؛ رفتنم هم فایده‌ای نمی‌داشت، از ارتفاع می‌ترسم. مهم‌تر از همه، به چه چیزی می‌خواستم پایان بدهم؟ زندگی من کامل و تر و تمیز نیست.شاید واقعا ته دلم همین را می‌خواستم، نه باله و موسیقی؛ یا هر تلاش دیگری برای ایجاد زیبایی در اطرافم، برای قابل تحمل کردن روزهایی که می‌گذراندم. آنقدر نتوانستم که حتی در تخیلاتم هم، زندگی کوتاه بود و پایان، نزدیک. 4. اینم نداریم....